يکي از روزها ناخداي يک کشتي و سرمهندس آن در اين باره بحث مي  کردند که در کار اداره و هدايت کشتي کدام  يک نقش مهم  تري دارند.
بحث به  شدت بالا گرفت و ناخدا پيشنهاد کرد که يک روز جايشان را با هم عوض کنند. قرار گذاشتند که سرمهندس سکان کشتي را به  دست بگيرد و ناخدا به اتاق مهندس کشتي برود.
هنوز چند ساعتي از جابه  جايي نگذشته بود که ناخدا عرق  ريزان با سر و وضعي کثيف و روغن  مالي بالا آمد و گفت: «مهندس سري به موتورخانه بزن. هرقدر تلاش مي  کنم، کشتي حرکت نمي کند.»
سرمهندس فرياد کشيد: «البته که حرکت نمي کند، کشتي به گل نشسته است.»

نظرات شما عزیزان:

آزاده یاسینی

ساعت20:58---24 تير 1392

[وب سایت] - [ایمیل]

علیکم السلام

کلی مرام گذاشتی،شرمنده شدم.

ان شاالله ماه رمضون رو به خیر و خوشی پشت سر بذاری.

يادمان باشد از امروز جفايي نکنيم
يا که در خويش شکستيم صدايي نکنيم
يادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند
طلب عشق به هر بي سروپايي نکنيم
مهرباني صفت بارز عشاق خداست
يادمان باشد از اين کار ابايي نکنيم.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: